Boşluk: Boş olan nedir?

Boşluk: Boş olan nedir?

Üç tür odaklanma vardır, her Budist okulunda mevcuttur, kuzey, güney Budizmi, her okul., Üç Befrin Uğra pratiği.,Bu tür odaklanmaların uygulanmasını öğreneceğiz bugün. There Birincisi boşluktur. Boşluk, varolmamak anlamına gelmez; bu oldukça farklı bir şeydir. Bu sabah Beş Eğitimin aktarımı öncesinde, Kalp Sutrasını şantiyikledik. Bhodhisattva Avalokiteshvara, derin meditasyonunda beş skandhanın boş olduğunu fark etti. Kendi kişisine derinlemesine baktı, form (beden), hisler, algılar, zihinsel formasyonlar ve bilinçle oluşturulan. ve onları eşit derecede boş buldu. Ancak boş olmak hiç varolmamak demek değildir. Bu yüzden "form boşluktur, boşluk formdur" dedi. Boşluk hiçbir şey değildir. Diyelim ki bu bardağa bakıyoruz. Boş görünüyor. Ama bardağın boş olması için orada olmalı. Ya dolu ya da boş olmak için, bardak orada olmalı. Bu yüzden boşluk varolmamak anlamına gelmez. Bu bardağın içi neyin boş? Çaydan boş; ama havayla dolu. Boşluğun "bir şeyin eksikliği" olduğunu görebiliriz. Bu soru çok faydalı olabilir. Bu çiçeğe baktığımızda, içinde ne görüyoruz? Işığın içinde görebiliyoruz. Bir bulut görebiliyoruz. Şair olmanıza gerek yok çiçekte yüzen bir bulut görmek için. Yağmur olmadan hiçbir bulut olmadığını ve hiçbir çiçeğin büyüyemeyeceğini biliyorsunuz. Bu yüzden açık ki bu çiçek boş değil. İçinde birçok şey var. Işık dolu. Bulutla dolu. Devam ederseniz, tüm kozmos bir araya gelmiş ve çiçeğin bir harika olarak ortaya çıkmasına yardımcı olmuştur. Bu yüzden aslında çiçek kozmosla doludur. Neden Bhodhisattva Avalokita bunun boş olduğunu söylemiştir? Yani, ona şunu sormamız gerekiyor, "Sevgili Bhodhisattva Avalokita, siz bu çiçeğin boş olduğunu söylüyorsunuz. Boş olduğu neyin boş olduğunu bilmek istiyorum. İçinde her şey var." Yani "boş" ne anlama geliyor? Veya "dolu" ne anlama geliyor? Minnesota öz-ürdü söyleyecektir: "Evet, haklısınız. Çiçekte kozmos dolu. Tek boş olduğu şey ayrı bir varoluş." Bir çiçek kendi başına olamaz. Ayrı bir varoluşu, ayrı bir doğası yok. Her şey bütün kozmosu içerir, ancak yalnızca ayrı bir varoluşun, ayrı bir doğanın boş olduğu anlamına gelir. Çünkü çiçek dışındaki unsurları çiçekten çıkardığımızda, artık çiçek kalmaz. "Çiçek", Budist öğretmenlere göre, işaretidir. Sadece bir isim: yaygın bir adlandırma. Diyelim ki Euro veya Dolar hakkında konuşuyoruz. Doların kendi doğası yok; sadece yaygın bir adlandırma. Hiçbir doğal hali yok. Eğer her şeyin kendi doğası varsa, her şey kendi kendine aynı kalır. Diyelim ki bir çocuktan bahsediyoruz. Bir çocuğun kendi doğası yok, bağımsız bir varoluşu yok. Babasız, annesiz, güneşsiz, su ve yiyeceksiz bir çocuk olamaz. Çocuk yaygın bir adlandırmadır. Bu yüzden bir çocuk sonsuza dek bir çocuk kalamaz. Genç bir adam veya yetişkin olmak zorundadır. Eğer bir çocuğun kendi doğası varsa, o zaman bir çocuk sonsuza dek bir çocuk kalır. Yani hiçbir şeyin kendi doğası yok, hiçbir şeyin kendi varoluşu yok. Hiçbir şey kendi başına olamaz. Hiçbir öz-nitelik yoktur, her şeye iyice baktığınızda dokunacağınız şey budur. (Zil çalma) İnsan, insanın kendine özgü bir doğası yoktur. İnsan yalnızca insan olmayan unsurlardan oluşur. Bir insanın içine baktığınızda, ataları görürsünüz. Elbette insan ataları var, ancak hayvan ataları da var ve bitki ataları da var ve aynı zamanda mineral ataları da var. İnsan insan olmayan unsurlardan oluşur. Tüm bu insan olmayan unsurları çıkarırsak, hayvanlar, bitkiler, mineraller, o zaman hiçbir insan kalmaz. İnsan yalnız başına olamaz. İnsanın hayvanlar, bitkiler ve minerallerle birlikte var olması gerekmektedir. İşte bu yüzden insanı korumak için hayvanları, bitkileri ve mineralleri korumaya çalışmalısınız. İşte Elmas Sutra'sının öğretisi budur. İçten derin ekoloji üzerine en eski metin budur. Insan insan olmayan unsurlardan oluşur. İnsan yalnız başına olamaz. İnsan hayvanlar, bitkiler ve minerallerle birlikte var olmalıdır. İnsanı korumak için hayvanları, bitkileri ve mineralleri korumaya çalışmalısınız. İşte Elmas Sutra'sının öğretisi budur. Oğlana baktığınızda, babayı görürsünüz, anneyi görürsünüz. İçinizdebile bir öfke varsa, bunda bir yanlışlık var. Babasına o kadar sinirlenen genç erkekler var ki, onunla hiçbir ilgisi olmasını istemeye cesaret ediyorlar. Bu saçmalık. Çünkü babanız bedeninizin her hücresinde. Onu kendinizden çıkaramazsınız. Gerçek şu ki, siz babanızın devamı olan kişisiniz ve siz babasınız. Onu kendinizden çıkaramazsınız. Özel, ayrı bir varlığınız yok. O benlik, (atma) yok. Ayrı bir varoluş, bazen buna "ruh" deriz, orada değil. Değişmeyen bir şey yok. Beş skandhaya derinlemesine baktığınızda - form, hisler, algılar, zihinsel oluşumlar ve bilinç - her şeyin akmakta olduğunu, her şeyin değişmekte olduğunu görürsünüz. İki ardışık an içinde aynı yerde kalan bir şey görmezsiniz ve bu yüzden sürekli aynı kalan bir benlik, bir ruh, gerçek gibi görünmez. Değişmez bir benlik yok. Bir ben yok. Nöro-bilim de yardımcı olabilir. Beyne baktığımızda, birçok nöron görüyoruz. Birlikte kilitleniyorlar, ateş ediyorlar, her an bilgi alışverişi yapıyorlar. Bu, bir orkestra gibi çalışan bir hücre topluluğudur, ancak bir orkestra şefi yoktur. Nöro-bilim, bir orkestra şefi olmadığını keşfetmiştir. Bir senfoni vardır. Vücudumuzda bir arada çalışan milyarlarca hücre vardır. Bir hücre başkanın, patronun rolünü oynamaz, emir verenin rolünü oynamaz. Bu nedenle bir karar alınır, ancak kararın dışında karar veren bir kimse yoktur. Bir karar alınır, ancak kararın dışında bir karar veren insan yoktur. Bir üzüntü ve sevinç hissedildiğinde, arkada bir hissiyatçı yoktur. Bu çok ilginç. Meditasyonu uygulayanların ve bilim insanlarının bir araya gelebileceğine, birlikte çalışabileceğine ve birlikte keşfedebileceğine inanıyorum. Modern bilimin öz olmama gerçeğini keşfettiğine inanıyorum. Diyelim ki rüzgar hakkında konuşuyorsunuz ve "Rüzgar eser" diyorsunuz. Rüzgarın esen bir şey olmadığı sürece çok komiktir. Esmediğinde, rüzgar değildir. Ve "Yağmur düşer" deriz. Düşmeyen bir yağmur hayal edin. Düşmezse, yağmur değildir. Bu yüzden bir yağmur olduğunu söyleyebilirsiniz, ancak bir yağmurcuyu bulamazsınız. Aynı şey duygularımız, algılarımız, kararlarımız için de geçerlidir: bir karar verilir, ancak karara dışarıda bir karar veren yoktur. Üzüntü ve sevinç hissedilir, ancak arka planda bir hissiyatçı yoktur. Çünkü bir benlik yoktur, bir ruh yoktur, her şey yaygın bir adlandırmadır. Her şey her şeye bağlıdır, kendini ifade etmek için her şeyin her şeye ihtiyacı vardır ve bu boşluğun anlamıdır. Her şey her şeyle doludur, ancak her şeyin ayrı bir varoluşu yoktur. İşte boşluk budur. Boşluk bir şey negatif değildir.