Demans hastalığıyla bir annenin ve oğlunun fotoğrafik yolculuğu

İçindekiler:

1. Giriş
2. Annemin Durumu
3. Bir Tatile İhtiyacım Olduğunu Fark Ettim
4. Annemle Yeni Bir Bağlantı Kurduk
5. Annemin Geçmişi ve Hayalleri
6. Fotoğrafçılığa Yeni Bir Tutku
7. Alzheimer ve Demansla Başa Çıkmak
8. Eski Hatıraların Canlandırılması
9. Sanatın İyileştirici Gücü
10. Annemle Geçirilen Özel Zaman
11. Bir Veda ve Sevdiklerimize Dair Düşünceler

Annemle Geçirilen Özel Zaman

📸 Fotoğrafçılığa Yeni Bir Tutku

Annemle birlikte geçirdiğim zamanda, yeni bir ilgi alanı keşfettik: fotoğrafçılık. Kendime yeni bir kamera almıştım ve onunla oynamak istiyordum. Bir gün, evde büyük bir aynanın önüne tripod kurdum ve fotoğraf çekmeye başladım. Tam da o sırada annem tuvalete gitmek istediğini söyledi. Bana beş dakika daha vermesini istedim, ancak bunu uzattıkça uzattı. Sonunda, annem kameranın karşısına geçti ve birlikte çeşitli pozlar vermeye başladık. Annem bu süreci çok sevdi, kendini tekrar değerli hissetti ve kameraya çekinmeden poz verdi.

🕊️ Alzheimer ve Demansla Başa Çıkmak

Annemin yaşlılıkla beraber hafıza kaybı ve kabullenme sorunları yaşıyordu. Artık eskisi gibi değildi ve kendini yaşlı ve güçsüz hissediyordu. Bu durum hem onun hem de benim için zorluydu. Ancak fotoğrafçılık sayesinde annemle yeni bir bağlantı kurduk ve bu durumu daha iyi yönetebildik. Alzheimer ve demans gibi hastalıklarla başa çıkmak herkes için zor olabilir, ancak anlayış, sabır ve özel anlar paylaşmak gibi küçük şeyler büyük fark yaratabilir.

🖌️ Eski Hatıraların Canlandırılması

Annemle olan özel zamanlarımda, onun geçmişine ve hayallerine daha yakından odaklandık. Ona annemin çocukluk anılarını ve şu anda nasıl hissettiğini sordum, o da bana hikayeler anlattı. Ben de bu hikayeleri not alırken onu dinlemekten ve ona odaklanmaktan keyif aldım. Annemin kısa süreli hafızası gitmeye başlamış olsa da, gençlik yıllarını daha iyi hatırlayabiliyordu. Bana anlattıkça, geçmişi canlandırmaya ve onunla ortak bir noktada buluşmaya başladım.

🎨 Sanatın İyileştirici Gücü

Ben bir ressamım ve bu süreçte sanatın iyileştirici gücünü annemle birlikte deneyimledim. Ona portre çizimi için model olmasını teklif ettim ve o da bu fikri sevdi. Annemin çocukluğuna ve hayallerine odaklanan resimler yapmaya başladık. Bu süreçte, hem ben resim yaparak hem de annem poz vererek yeni bir şeyler öğrenmekten ve paylaşmaktan büyük keyif aldık. Sanat, hem benim için bir terapi hem de annem için yeni bir heyecan kaynağı oldu.

⏰ Annemle Geçirilen Özel Zaman

Annemle geçirdiğimiz bu özel zamanlar, benim için değerli anılara dönüştü. Annem artık bir huzurevinde yaşıyor ve her gün ziyaret ediyorum. Onun adını ve anılarını unutmuş olması üzücü olsa da, yüzümü hala tanıyor ve beni gördüğünde büyük bir gülümsemeyle karşılıyor. Annemle fotoğraf çekmiyorum çünkü artık bu ona anlamsız gelebilir ve onu anlaması için de gereksiz olabilir. Ancak onun yanında olmayı ve uzun bir veda süreci yaşamayı tercih ediyorum. Ona değer verdiğimi ve sevdiğimi göstermek için orada olmak ve gerçekten dinlemek önemlidir.

👋 Herkesin Birbirine İhtiyacı Var

Bağımlı insanlar da dahil olmak üzere herkes, bir şeylere ait olma ve bir şeyleri paylaşma isteği duyar. Bu, derin bir konuşma, birlikte yapılacak basit bir etkinlik veya güzel bir yürüyüş olabilir. Onlara katılım, etkileşim ve birlikte geçirilen zaman vermek, onlara değer verdiklerini hissettirebilir. Hayat, yaşamak ve beklemek arasındaki farkı anlamaktır.

💕 Sevdiklerimize Dair Düşünceler

Birçok sevdiğim insanı kaybettim ve onlara ne kadar değer verdiğimi ve sevdiğimi söyleme fırsatım olmadı. Annemle olan bu deneyim, sevdiklerimize daha fazla zaman ayırmanın ve onlara hissettiklerimizi ifade etmenin önemini vurguladı. Her geçen gün bir veda gibi yaşamak ve gerçekten dinlemek kıymetlidir. BU durumda, fotoğrafçılık annemle geçirdiğim değerli zamanları belgelememi sağladı ve onunla olan bağımı güçlendirdi.

Öne Çıkanlar:

• Annemle olan bağlantıyı fotoğrafçılıkla güçlendirdik.
• Alzheimer ve demans gibi hastalıklarla başa çıkmak zor olabilir.
• Annemin geçmişi ve hayalleri üzerine odaklandık.
• Sanat, anneme yeni bir heyecan kaynağı oldu.
• Annemle geçirilen özel zamanlar değerli anılara dönüştü.

SSS

S: Annem hafıza kaybı yaşadığı için fotoğrafçılık ona nasıl yardımcı oldu?

C: Fotoğrafçılık, annemle yeni bir bağlantı kurma ve onunla özel anlar paylaşma fırsatı sağladı. Poz verirken kendini değerli hissetti ve unutkanlığın getirdiği zorluklara bir ara vermiş oldu.

S: Fotoğrafçılık annemle olan ilişkimizi nasıl etkiledi?

C: Fotoğrafçılık sayesinde annemle daha yakın bir ilişki kurduk ve birlikte güzel anılar biriktirdik. Onun geçmişini ve hayallerini hatırlayarak, aramızdaki bağı güçlendirdik.

S: Annemin hafızası tamamen gitmiş gibi görünüyor, bu durumla nasıl başa çıkıyorsunuz?

C: Annemin hafızasının giderek zayıflaması zorlu bir süreç olabilir, ancak ona anlayışla yaklaşıyor ve onunla geçirdiğimiz zamanı değerli kılarak beraber anılar oluşturmaya çalışıyorum.

S: Annem artık bir huzurevinde yaşıyor, ona olan desteğiniz nasıl devam ediyor?

C: Annemi düzenli olarak ziyaret ediyorum ve onunla geçirdiğim zamanlarımızda ona değer verdiğimi hissettiriyorum. Onun yanında olmak ve onu dinlemek, bu zorlu süreçte bile ona destek olmamı sağlıyor.

S: Annemle fotoğraf çekmeyi bıraktınız, bunun nedeni nedir?

C: Fotoğraf çekmeyi bıraktım çünkü annem artık bunu anlamayabilir ve ona gereksiz gelebilir. Onunla geçirdiğimiz zamanı daha anlamlı ve değerli kılmak için başka aktivitelerle ilgilenmeye başladık.

Kaynaklar:

• TED Talk: Tony Luciani - Aşk ve Kayıp Hikayeleri için Annem Model Oldu