Drama Okuluyla Hayatını Değiştiren Bir Hikaye

📚 İçindekiler:

1. Giriş
2. Yeni Doğanların Yerini Değiştirmesi
3. Tanrı'ya ve İsa'ya Aşık Olmak
4. Bir Şair Olarak Doğmak
5. Drama Okuluna Başvurmak
6. Üniversiteden Ayrılmak
7. Drama Okulunda Zorluklarla Yüzleşmek
8. Evsizlik ve Güvensizlik Duygusu
9. Zorlu Basamakları Tırmanmak
10. Para ve Güvenlik Kavramı
11. Başarıya İnanmak
12. Kendi Yolunu İzlemek
13. Önyargıları Değiştirmek
14. Tiyatro Kariyerinde Yükselmek
15. Kendi Oyununu Yaratmak
16. Misfits ve Yabancılık
17. Farklılığı Anlamak ve Kabul Etmek
18. Misfits Olarak Büyümek
19. TV Dizisi Yaratmak
20. Kendi Kimliğini Oluşturmak

📜 Yeni Doğanların Yerini Değiştirmesi

Bu hikaye, kaybolanlar yerine kendini bulanların bir hikayesidir. Ben kilisede olduğum bir anda tanrıya, İsa'ya aşık oldum. Onun eylemlerini, karakterini okuduğum İncil'de sevdim - metaforları, umudu, beni bir şair olmaya yönlendiren şeyleri. Açıkça anlaşıldı ki, hikaye anlatmayı seviyordum ve bana söylenen bir şey olan "drama okulu"na başvurmam gerektiği söylendi. Bu yüzden üniversiteye olan ikinci denememde tekrar bıraktım ve sadece bir İngilizce dersine gittim. Bu ders iyiydi, güzeldi, ancak çıkarken bir arkadaşıma rastladım ve fark ettim ki sadece bir hukuk öğrencilerinin dersine oturmuştum. Hiçbir fikrim olmadan notlar aldığımı bile bilmiyordum. Bu yüzden hikaye anlatmaya devam etmek için okulu bıraktım.

Misfit'in Yolu

Annem o zamanlar bir NHS ruh sağlığı hemşiresiydi ve ne yapabilirdi ki, geleceğimi belirsizliğe düşmesine başka ne yapabilirdi ki? Nereye tırmanıyordum, merdivenin sonunda güvenli bir işaret neden yoktu? Drama okuluna girdim, sadece 23 kişiden oluşan bir yılda drama okulu. Tüm hayatım boyunca geçtiğim meydanda büyüdüm, ama ne olduğunu hiç bilmeden. Şimdi ise bu ailenin bir üyesiydim. Bize gelecek yıl performanslarımızı izlemek ve imzalamak için ajanların uzaktan ve yakından geldiği söylendi. Silk Street Tiyatrosu, en sıcak yeteneklerin en sıcak ajanlarla buluştuğu yerdi. En iyi yönetmenlerle birlikte çalışmak ve en sıcak dönem dramalarını sunmak için en sıcak casting direktörlerine ortak oldu.

Aşağılık hissedilen ve görmezden gelinen ilk siyah kız oyuncuydum. Başağan 'elephant' olarak adlandırılmıştım. Bu, üniversiteye olan üçüncü denememdi ve hiçbir zaman bir bara girmemiştim, festival görmediğimi, Monty Python'ı izlemediğimi ve Edinburgh'daki hiçbir festivalden haberdar olmadığımı bilecektim. Bu yüzden hiçbir şey hakkında konuşmada zorlanıyordum. Çoğunlukla koridorun kenarında şahin gibi tünemiş, kendimi kapüşonuma geri çekiyordum. Drama okulunda iki kez 'misfit' olarak adlandırıldım. İlki, bir öğretmenin yaptığı bir uzaydaki yürüyüş sırasında oldu. Rastlantısal olarak kendi rotanızı çizmeniz gerekiyorsa, öğretmen diğer öğrencilere şöyle seslendi: "Onunla neler yapıyorsun?". Biz öğrenciler yürümeye devam ettik. İki siyah çocuk ve ben, birbirimizi geçtiğimizde gözlerimizi kırptık. "Kime konuşuyor" diye fısıldadık. "Sana değil, diğer çocuğa" dedi. Sorumluluğu birbirimiz arasında paylaşarak, kahkahalarımızı gizleyerek geçtik.

Diğer öğrencilerin, aramızdaki anlaşmayı düşündüklerini merak ediyorum. İkinci kez, kendi yılımdan bir kız tarafından sınıftan sonra koridorda karşılaştığımızda oldu. Aynı iki siyah çocuk ve ben yine koridorda tüneyerek bekliyorduk. Kız geçerken bize el salladı ve "görüşürüz" dedi. Üç siyah çocuk, bu 'misfit' patatesin bize ait olduğu gerçeğiyle yüz yüze geldik. Ben harekete geçmeyi seçtim, onu geri çağırdım ve sakin bir şekilde iyi bir tavsiye verdim. O gülümsedi, yoluna devam etti ve asla özür dilemedi. Drama okulu birçok sorunlu yönü vardı. Ben bir vaiz olarak, amacımın eşcinsellere İsa'yı öğretmek olduğu planlarken, yanlışlıkla onlarla yakın arkadaş oldum. Ve bu başka türdeki dışlanmışlardan öğrenmeye başladım. İsa'nın karakterini hala seviyorum, sadece etrafındaki insanlar tarafından yazılanlara dikkat etmeye başladım. Sadece nasıl yazılacağını bilen insanların yazdığını umursamadım.

Okulda bize söylendiği gibi, bunu sürdürmek istiyorsak "evet" adamları olmalıyız ve hayatımızın geri kalanında yoksullukla karşı karşıya kalacağımızı beklemeliyiz. Hikaye anlatmak istediğimiz için tırmanıyoruz ve bu kavramı sevdim. Hepimiz hikaye anlatma yolunda birleşiyoruz ve fakirlik riskini göze alıyoruz, sınıf egzersizinde "evet" demeye devam etmeliyiz. Ancak öğretmenimiz bir gün bize, eğer ebeveynlerimizin bir evi varsa A noktasına koşmamız gerektiğini, yoksa B noktasına koşmamız gerektiğini emrettiğinde, yalnızca B noktasında yalnız başıma kaldım. Şaşırtıcıydı, mülkiyetin siyahlığımı ele geçirmiş olabileceğini düşündüm. Bu egzersizin neden var olduğunu bile düşünemedim ve sonra bundan bahsettim, sadece bir ev sahibi olmanın ne kadar zor olduğunu değil, güvencesizliğin, sabit bir zemin olmadan merdivenleri tırmanmanın nasıl bir his olduğunu yazdım.

Bu arızalı basamakları tırmanmanın bir sonucu olarak, bazen yenilgiye mahkum hissedebilirsiniz ya da başka bir şey yapabilir, karar sizin. Bu durum bir kararlılık, bir hayalin tutkuyla peşinden gitme duygusu doğurabilir ve hiçbir güvenli adam bunu hiçbir zaman taklit edemez. Ben bu hikayeyi kendi lehime şekillendirerek, anlatıcının odağını değiştirdim. Bu kar zirvelerinde, sadece sürekli yağan kar değil de bir hikaye anlatmanın peşinden gitmenin peşine düşenlerin hikayeleri doğurduğuna inandım.

Narative Başarısı

Normalin dışında olanlar, hedeflerini takip etmek için kararlı bir şekilde hareket etmeye devam ederken, etrafımdaki birçok kişinin daha fazla kazanma fırsatı olmayanlar için daha da derbi bir şekilde takip ettiğini fark ettim. O zaman bile, İngiltere'deki siyah insanların hapishanede oranının nüfuslarının neredeyse yedi katı olduğunu biliyordum. Yedi katı! Bunu blogda belirttim ve bir acil toplantı düzenlendi. Öğrenciler, tuvaletlerin çalışmaması hakkında konuştular ve bir öğretmen, bunların düzeltileceğinden emin oldu. Sonra, vurulan kişi olan Michaela'ya odaklandılar. Bu kişi siyahi insanları ya da sınıfın ayrım yapılmadığını görmeyen insanlardı.

Bir yıl sonra, geçmişteki olayları öğrendiğim bir arkadaşım koridorda beni görünce bana özür diledi, o zaman öğretmenlere gittiği ve olacakları bildiği bir toplantıyı örgütledi. Bu bilgiği önceden bilen bir eşcinsel tarafından bile öğrenmiştim, deneyimlemediğim bir şeydi. Hala o kabulü, şöhreti, başarıyı sevdim. İlk 15 dakikalık tek kişilik bir oyunda da oynayabilirdim ama bu ajanlar için değildi, bu dönem draması gibi gözükmeyen bir şeyler yaratma şansıydı. Zihnimdeki bir görüntüden doğmuş olan "çiğnenmiş sakız hayaller" adlı kara komediyi yazdım. Bitmeyen bir döngü içinde sürekli dönen bir binanın en üst katlarındaki uzun bir apartman dairesi, etrafında dönen şahinler. Jet uçaklarının ve helikopterlerin geçtiği hayatın ötesine meraklı, ama aynı zamanda kulelerinden ayrılmaktan korkan şahinler. Bilgilerle ağırlaşan kanatları - dedikodunun, rekabetin, uyuma uyum sağlayabilme gereksiniminin yanı sıra aşkın, tutkunun ve hayallerin taşıyabileceği yük sınırlıydı.

Misfit'in Yükselişi

Misfit (Uymayan) hayalleri - bizim binamızdan serbest düşen hayaller. Düşmeden önce bile unutulan hayaller, kaldırıma çarpan, yeni edindiğimiz marka ayakkabılarla ezilen, tükürük gibi kaldırıma yapışan hayaller. Chewing Gum Dreams oyununda 11 karakteri canlandırdım. Bodrumun yerine, popüler olmayan yerde oynandı. Ajanlar artık buraya gelmeyecek, Michaela, iyi olanları getirmeyecek. Ben E1'de yaşıyorum, E1'de yaşayan herkes biliyor, biz nehir kenarında yaşıyoruz ama hatta biz bile nehri geçmiyoruz. Ana gösteriden kendinizi çıkarmak için her zaman bir seçenek vardı, ancak bu Silk Street Tiyatrosu'ndan ziyade bodrumda yapılacak bir şeydi. Artık ajanlardan ziyade, dönem draması gibi gözükmeyen bir şeyler yaratma şansıydı. Koyu bir komedi olan "Çiğnenmiş Sakız Hayalleri" adlı oyunumu oynamanın heyecanı içinde, tiyatro okulu bitirdim.

Ve seyirciler benimle birlikte yükseldi, anladı, her yerde güldü ve ağladı, umarım umduğum her yerde. Benim gibi düşünen insanlar geldi ve kendilerini uymayan hissediyorlardı. Yıllar boyunca haklarında hüküm verildiğini ve bunun sonucunda güçsüz bırakıldıklarını hissedenler, misfit lardan ilham aldı ve yaratmaya başladı. Bu yüzden, aktör olarak Ulusal Tiyatro'da konuşmaya devam ettim ve çeşitli oyunlarda oynadım ve arkadaş oldum. Hatta "Çiğnenmiş Sakız Hayalleri" adlı oyunumun dört günlük bir şekilde The Shed'de sergiledim. Geçici bir tiyatrodu, harika bir yerdi ve daha çok uymayan geldi. Oyun prodüksiyon şirketi tarafından okundu, devasa bir prodüksiyon şirketinin çatısı altında oturuyordu. Bir TV şovu yapmak isteyip istemediğimi sordular, tabii ki iste, kutsal evet. "Hayalleri" ifadesiyle bir TV şovu yapmayı önerdiler, gene tabii ki iste, kutsal evet.

Ve sonra, şovun nasıl görüneceğini hayal ettiğim ve küçük bir izleyici grubunu davet ettiğim 20 dakikalık bir sürümünü yazmam ve okumam istendi. Ardından internete yüklenecek beş üç-beş dakikalık sahne yazmam istendi. Bu sahneleri yazmak için hiç pratiğim yoktu, açıkçası bir dışarıda kalmıştım. Evet, dışarıda ama kötü bir anlamda, yağmurda kalmamıştım, sadece bu televizyonu izlemeyen ya da yapmayan insanlar hakkında çok şey bilmiyorum, bu endüstri dışındaki yaratıcılar için "çeşitlilik" kelimesini kullanamam, çünkü gerçekten bu konuda net bilgi edinemedim. "Dışarıda kalan" ifadesini kullanmak istemiyorum çünkü bu içerisi-dışarısı duygusunu Brexit'i çağrıştırıyor, bu yüzden bu ders için misfit kelimesini kullanacağım ve anlamını değiştireceğim. Var olan bir kelime olan misfit'i alıp, bu sadece bir ders için anlamını değiştireceğim.

Misfit, aynı şekilde bakmak yerine, hayata farklı açıdan bakan birisidir. Ancak birçok kişi, etrafındaki hayatın onları farklı gördüğü için misfit olanlar haline gelir. Örneğin, siyah, Asyalı ve kızıllar topluluğu gibi İngiltere'nin siyah, Asyalı ve kızıl insanlarının birçok örnekleri vardır. Misfit terimi, nesiller arası ve cinsiyet veya kültür kavramlarını kapsayarak, bir başkasının bakış açısını görmek için bir istek, bir şeffaflık isteğiyle çift anlamlı hale gelir. Misfit terimi, genellikle ana akıma uyum sağlamış olan ancak zaman zaman ana akıma uyum sağlamayanlar tarafından benimsenirken, bazılarının geleneksel ölçütleri karşılamadıklarını hissedebilir. Güvenlik hissi için ana akıma uyum sağlamak için kendilerini eriten bazı misfitler, henüz konuşmadan önce bile yargılandıklarını ve güçsüz hissettiklerini hissedebilirler.

🌟 Öne Çıkanlar:

• Drama okuluna başvurmak, hayatınızı değiştirebilir.
• Evsizlik ve güvensizlik duygusu, hayallerinizi takip etmenizi zorlaştırabilir.
• Zorluklarla dolu basamakları tırmanmak, hedeflerinize ulaşmanızı sağlayabilir.
• Başarı için sınırlarınızı zorlamaktan korkmayın.
• Misfit olmak, farklı bakış açılarına değer vermek anlamına gelir.
• Farklılık ve çeşitlilik, kültürel zenginlik yaratır.

❓ Sıkça Sorulan Sorular:

S1. Drama okuluna başvurmak için hangi adımları izlemeliyim? Drama okuluna başvurmak için öncelikle başvuru gereksinimlerini kontrol etmelisiniz. Ardından, uygun bir başvuru yapmak ve yetenek sınavlarına hazırlanmak için gerekli adımları takip etmelisiniz.

S2. Evsizlik ve güvensizlik hissi, hayallerimi takip etmemi nasıl etkiler? Evsizlik ve güvensizlik hissi, hayallerinizi takip etmenizi zorlaştırabilir. Ancak, bu zorluklara rağmen, azimli olmak ve hedeflerinize odaklanmak, başarıya ulaşmanızı sağlayabilir.

S3. Misfit olmak ne anlama geliyor? Misfit olmak, hayata farklı bir açıdan ve değerlerden bakmayı ifade eder. Bir misfit olmak, ana akımın dışında kalan bir kişi olmak anlamına gelir.

S4. Farklılığın ve çeşitliliğin önemi nedir? Farklılık ve çeşitlilik, farklı kültürler ve perspektifler arasında anlayışı ve takdiri artırır. Toplumun çeşitliliği, daha zengin ve kapsayıcı bir ortam yaratır.

S5. Başarı için sınırlarımızı zorlamaktan korkmalı mıyız? Hayır, başarı için sınırlarımızı zorlamaktan korkmamalıyız. Sınırlarımızı zorladıkça, büyüme ve gelişme fırsatları yakalarız. Korkularımızı aşmak, gerçek potansiyelimizi keşfetmemize yardımcı olur.