Eğer Orman Sessizleşirse, KAÇ - Korku Dolu 2 Creepypasta

İçindekiler

1. Giriş
2. Arkadaşlarla Geçmiş Anılarımız
3. Garip Seslerin Başlangıcı
4. Ormanda Karşılaşma
5. Ormanda Karşılaşmanın Sırrı
6. Ormanın Şaşırtıcı Sessizliği
7. Evimize Dönüş
8. Gizemli Heyecanlar
9. Komşuların Uyarısı
10. Evimize Gelen Yeni Komşular
11. İki Ay Sonra

🌲 Giriş

Merhaba! Bugünkü yazımda size tuhaf bir deneyimimi anlatacağım. Size onyedi yaşındaki bir çocuğun gözünden yaşadığım olayları aktaracağım. İçinde bulunduğumuz mahallede her gece duyduğumuz mırıltıları, garip sesleri ve olağanüstü olayları sizlerle paylaşmak istedim. Bu hikaye doğal bir korku değil, daha çok gizemli bir gerilim hikayesi. Şimdiden heyecanlandınız mı? O zaman başlayalım!

📚 Arkadaşlarla Geçmiş Anılarımız

Benim adım Mark ve ilkokul yıllarımdan beri aynı mahallede yaşıyorum. Burası güzel bir mahalle; küçük, sessiz ve komşular birbirini tanıyor. Sokakta oyun oynamak, yeni arkadaşlar edinmek ve maceralara atılmak için mükemmel bir yer. İşte bu hikaye de arkadaşlarımla yaptığımız bir buluşmada başladı.

Arkadaşlarımın çoğu "erkek işi" olarak adlandırılan işlerde çalışıyor. Ağaç kesimi, petrol sahası işleri, inşaat gibi işlerde çalışıyorlar. Ben ise grubumuzun "farklı" üyesiyim. Ben bilgisayarla ilgileniyorum ve onlar bana nerdy (sıkıcı biri) diyerek dalga geçiyor. Ama bana bir şeyler anlatırken, bilgisayar çalışıyorlar ve onlara geri zekalı diye dalga geçiyorum. Tabii ki, bunlar arkadaşlar arasında yapılan şakalar. Benim gibi birine sahip olmaları aslında tuhaf ama bir şekilde işliyor.

Bir akşam herkesin kasabaya geri döndüğü ve hep birlikte barda olduğumuz nadir anlardan biriydi. Hepimiz içtikçe, işte başlarından geçen korkunç anıları anlattık. Birileri, birkaç yıl önce petrol sahasının patladığından bahsetti ve üç kişinin öldüğünü söyledi. Dan bir ağaç kesicisi olan biri, 10 fit (3 metre) uzağında çalışan bir adamın kolu tamamen bir kütük hattı tarafından koparıldığını gördüğünü anlattı. Adam kanayan bir yara için gömleğini tuttu ve helikopter geldiğinde iki saat sonra yaşam mücadelesi vererek ağrı ve inilti içinde öldü. Ben ise orada oturuyordum ve bilmediğim bir hikayeye sahip olduğumu biliyordum. Normalde, bir grup sarhoş arkadaşa böyle bir hikaye anlatmam ama bu tür bir hikayeyi hiç kimseye anlatmamak daha iyidir. Bu hikaye, gerçekten ürkütücü bir anıdır ve eğer anlarsam, ona hayat verebilirim, onu besleyebilirim. Tehlikeli bir hayvanı kafamın arkasında bir kafeste taşıyorum ve aklımın geri kalanının yok saydığı, korkunç bir anıyı benimle taşıyorum. Arkadaşlarımın meraklı bakışlarına aldırmadan, nefesimi takmaz bir şekilde oturdum. Kurumuş boğazımı umursamadan devam ettim. Kafamda bir düğün yaparak anlatmamam gerektiğini söyleyen sesi görmezden geldim. Sesimi tutarak, beni kuşatan şüpheci ve eğlenen bakışları reddederek, devam ettim.

🌲 Ormanda Karşılaşma

Evim, Alaska'nın küçük bir kasabasının dışındaki 308 dönümlük (124 hektar) arazimde yer almaktadır. Yalnız yaşıyorum ve çocuklarım yok. Bu küçük kasaba, sadece birkaç yüz öğrencili küçük bir liberal sanatlar kolejine sahip, ama kasabanın kalbi. Kampüs, yakındaki kabile tarafından park bekçisi gibi hareket eden ve yüzlerce mil orman yoluna sahip olan rezerv arazisi ile sınırlanmıştır. Kendi arazim, kampüsün bir parçasını oluşturuyor ve diğer tarafımda yer alıyor. Bir gün evimin hemen arkasındaki temizlenmiş park bölgesinin kenarında, yaklaşık 200 yard (183 metre) ötede kendi başıma bulunuyorum. Ağaç sınırının hemen yakınında, yükseltilmiş bir yatağın sulanıyorum. Sıcak, güneşli bir günün keyfini çıkartıyorum ve işte o zaman tuhaf bir şey oluyor. Ormanda, birkaç yüz feet (60 metre) ileriden gelen, insan gibi konuşan bir kayıt sesi gibi bir ses duyuluyor. Bu ses, kötü bir cep bağlantısıyla size birisinin konuşmasını hatırlatan, ancak sadece kelimelerin bazı bölümleri geliyor ve sadece gürültüden ibaret olan bir şeydir. Ama yine de kelimelerin olduğunu anlayabiliyorsunuz. Ben sadece orada, sesi dinliyorum, meraklı ama korkusuz. Hatta hortumu bile kapatmıyorum. Geriye baktığım zaman, bu kadar uzun süre ürkmemezdim, onu ciddiye almamaya başladım, tuhaf şeyler, doğal olarak, gece derin ormanda yaşanırken, bahçenin hemen arkasında öğleden sonra saat 1.00'de olmaz. Yaklaşık 30 saniye sonra, birden bire durdu. Suyu kapatıyorum ve gerçekten mi durdu yoksa sadece sessiz mi oldu diye kontrol ediyorum. Hiçbir şey. Bu, önemsiz bir garip durum olarak dosyalanır, rahat bir sohbet parçası haline getirilebilir veya daha olası şekilde unutulur. Bu benim ilk pişmanlığım.